Cada vez teño máis medo, cantos máis rumores haxa sobre unha nova Xbox 360, máis posibilidades hai de que sexan verdade. Eu teño a esperanza de que Microsoft non faga esa idiotez, e siga apostando pola 360 normal, pero non estou eu para fiarme.

O último rumor que apareceu, veu da man de TeamXbox , os cales especifican que a próxima Xbox Natal, terá integrada a tecnoloxía de detección de movemento denominada Natal, e ademáis incorporará gráficos Full HD 3D e estereoscópicos , algo moi parecido os que xa podemos desfrutar nalgúns cinemas e con algunhas pantallas e gafas 3D.

Xa sabedes o que opino eu dos proxectos de detección de movemento, nin me gustan, nin me parecen fiábeis, nin me parecen unha forma divertida de xogar. Con respecto a ter que xogar cunhas gafas para poder ver un personaxe en 3D, honestamente, paréceme unha perda de tempo.

Por qué se queren complicar tanto a vida?, por qué non invirten máis en crear xogos impresionantes e menos gadgets que a fin e o cabo non nos leva a ningún lado?

EDITO: Parece que a sensatez acompañou ao ser humano, xa que despois de tanto rumor sobre unha posíbel nova consola, Aaron Greenberg , director de product management, desminteu toda posibilidade sobre esta consola que acompañaría a Natal.

“Creo que parte do entusiasmo que provocou o anuncio [de Proyecto Natal] é que de moitas maneiras estamos ofrecendo unha experiencia da seguiente xeración nesta. Dito esto, podo confirmar que Natal funcionará en Xbox 360, así que non é necesario invertir nunha nova consola”

Vouvos a contar un drama, un drama que sufrín na miña propia pel, unha historia baseada en feitos reales.

Todo comezou cando un bo día entrei nunha tenda de videoxogos e tiñan no probador o Guitar Hero 1. Esperei paciente a que deixaran o lugar e collín a guitarra na man. Dinlle a comezar, e sen ter moita idea de como ía todo aquelo, premín os botóns ata que lle fun collendo o “tranquillo”. Sobra dicir, que desde ese día quedei viciado, e enamorado de Guitar Hero. Os días pasaban, e seguía pensando nese xogo. Sacaron a segunda entrega e a continuación e inminentemente deu froito a terceira parte.

Non me aguantei máis, fixen peripecias para aforrar os 100 eurazos que custaba o Guitar Hero 3 e funo adquirir rapidamente. Cheguei á casa, desempaquetei o meu premio, suábanme as mans, montei a guitarra, introducín o xogo na 360 e iniciei sesión. Non hai palabras a describir esa sensación, os altavoces afumeaban e eu estaba alí, interpretando temas clásicos do rock.

Coma todo bo principiante, comecei en dificultade normal, o pouco paseime ao difícil e con meses de práctica nas miñas costas, puiden pasar ao nivel experto ( hei de recoñecer que eu tampouco son capaz de pasar a canción de Dragonforce).

Así pasaban os días e meses, cando tiña un anaco, alí estaba eu enganchado ao Guitar Hero 3, pero coma todo, a situación cambiou. Navegando na rede chegou a información, de que o próximo Guitar Hero sairía nos próximos meses e traería a posibilidade de tocar a batería , voz e guitarra ( esta traería melloras incorporadas). A miña inxenuidade era tal, que me alegrei potencialmente.

Este novo Guitar Hero que se chamaba World Tour, saíu e eu esperei a ver as primeiras críticas. De notábel para arriba.

Teño que aclarar que desde o rumor xa comezara a aforrar, e aínda que 210 excesivos euros, parecíanme demasiados, as ganas de simular unha batería foron maiores. Así un bo día dirixinme a unha tenda.

Entrei e levei a miña primeira decepción. Non tiñan o pack para a Xbox 360. Quedei pensativo e formei os meus plans na cabeza. Levo o pack de Playstation 3, e despois vendo a guitarra e o Guitar Hero 3, total, con este novo pack , apenas o vou xogar.

Así foi, desenvolsei os 210 eurazos e levei o Guitar Hero Worl Tour para a Playstation 3. Ao chegar a casa, montei todo o máis rápido posíbel. Pareceume raro que os instrumentos necesitasen un adaptador conectado á consola para que fosen inalábricos pero non lle dín máis importancia. O primeiro que fixen é probar a nova guitarra e as súas melloras, como os botóns táctiles e o alragamento da púa. Despois de tocar unha canción que non me gustaba en absoluto, paseime á batería. Era difícil, pero pouco a pouco dunme adapatando a súa sensibilidade, que non era 100%, nen sequera chegaba ao 60%.Con referenza ao disco, pareceume un título moito máis doado, pero moitísimo máis e cunha selección de cancións pouco apropiada. Nada que ver coa terceira parte. Pero o peor chegaría os días seguintes.

A mañá seguinte levanteime con ganas de máis Guitar Hero, e comecei a tocar, pero cando levaba escasas tres cancións, o platillo amarelo da batería deixou de funcionar. Quedei paralizado, dinlle voltas, apaguei e encendín a consola, saqueille as pilas e púxenlle outras novas ( todas estas cousas inútiles que se fan cando a desesperación e grande).Nada o plato seguía sen funcionar. Levei todo o pack o lugar onde o mercara e comenteille o problema.Tiven que deixarlle todo alí, á espera de que me puidesen amañar esa ou traerme outro pack novo. Unha semana enteira estiven esperando, ata que me chamaron para que fose por unha nova. Inmediatamente aparecín alí e volvín para a casa. Conectei todo de novo, e como sempre a primeira vez parecía que todo funcionaba correctamente, a dicir verdade a sensibilidade dos parches da batería deixaban moito que desexar.

Fixen o mesmo durante uns días, e cando non levaba unha semana co xogo, volveume fallar outro parche, desta vez o vermello. A miña paciencia acabábase e cagándome en todo e todos , decidín esperar un tempo antes de volver á tenda, polo menos desfrutar un pouco da guitarra, pensei eu. O bo foi cando collín a guitarra e ao minuto fallou a púa, esa gran novidade que incluía a guitarra, esa gran mellora era unha estafa, tendo en conta que é moito menos resistente ca anterior guitarra, e iso que eu toco amodiño e sen exercer moita forza.

Non pode ser, isto non me pode estar pasando a mín. Volvín á tendo e dinme que é mellor que chame aos de Activision para que solucionen eles o problema. Xa se me estropeara dúas veces, asique chamei no día, mencionando que non funcionaba a batería e a guitarra fallaba na maioría das veces, e non lle dixen que este pack era unha auténtica porquería, porque me amarga falar castelán, que se non…

Dito esto, e semanas despois chégame un paquetiño. Imposíbel que dentro desta caixa veña a batería. Ábroa e atópome coa guitarra e un cable. Infórmome e percátome que ese cable é para aumentar a sensibilidade da batería. De novo cabreado volvo chamar a Activision e aclaro que un parche da batería non funciona nada de nada, o que lle fai falla aumentar a sensibilidade e ao resto, pero iso xa foi de sempre.

Volvo esperar unhas semana e por fín chega a batería. Sen esperanzas conectoa e comezo a tocar. Sen ningunha alegría toco as malísimas e facilísimas cancións coa que conta o xogo, e penso que só é cuedstión de tempo de que volva fallar. Adivinade que pasou?, tres semanas foi o tempo que tardou en volver a fallar un dos seus parches.

Sen ganas nin ilusión por esta merda de xogo e periféricos, deixéina a un lado, falloume tres veces, tres veces. Como unha compañía destas caracteríticas pode permitir isto?, pagar 210 € por uns plásticos que fallan a miúdo, e polo que parece, non son o único.

Xa pasou un mes desde que teño todo o pack abandonado, e cal foi a miña sorpresa, cando paseando por un centro comercial atópome o Guitar Hero 3 e guitarra para a Xbox 360 a 50€, a metade do que me custara da primeira vez. Non o dubidei e adquirino.

Volvín a sentirme ben cun Guitar Hero, as cancións son preciosas e moi complicadas, a guitarra non me fallara nunca e non creo que me falle esta tampouco, agora vólvome viciar imitando tocar a guitarra.

So me queda unha dúbida, non sei se queimar o World Tour con todos os seus insultantes priféricos ou enterralo nun buraco ben fondo, para que ninguén volva a caer na tentación.

MERDA DE WORLD TOUR.

Levaba tempo querendo probar este xogo, simplemente para saber se mantiña o ritmo constante e frenético co que nos marabillou o filme co mesmo nome ( se aínda non a viches , corre insensato!). A resposta e si, o xogo sitúanos na pel de Bourne, un extraño personaxe que non se acorda absolutamente de nada do seu pasado, e cando se percata que ten unhas habilidades características e acentuadas para o combate, e unha organización quere acabar con el, comeza o espectáculo.

Así recorreremos detallados niveis eliminando ( ou evitando) a todos os gardas e sospeitosos, (en forma de flashbacks) mentres revivimos as partes do propio filme, cousa que me agradou consistentemente. Unha pena que o protagonista non fose Matt Damon, como na película, o resultado sería máis satisfactorio.

Hai que resaltar o apartado de batallas, porque sempre que nos aproximemos a un inimigo, Bourne desarmará a esta pobre vítima e entraremos nun modo batalla “un contra un” , así, como se fose un xogo de loitas teremos botóns de golpe forte, golpe feble e cubrirse, coa opción de facer varias combinacións, e mesturado coa inclusión dos Quick Time Eventes, facendo destes combates algo realmente espectacular. Pero, séntalle ben este sistema durante todo o xogo?, non sabería que dicir, xa que a espectaculariedade con apenas dous botóns é resaltábel, pero estes combates rematan por facerse moi repetitivos  á hora de pelexar ( non á hora de mirar). Así quen busque o espectáculo estará encantado, pero quen prefira a dificultade e unha maior cantidade de opcións quedará con ganas de máis.

Nas misións case sempre teremos que facer o mesmo, abrirnos paso  entre todos os inimigos, ben sexa armado e a tiros, pelexando corpo a corpo e empregando a visión Bourne, que nos permite ver con máis claridade aos inimigos, obxetos cos que interactuar, mellor puntería , etc, con excepción dunha fase na que colleremos o manexo dun coche ( si, como no filme), recorrendo as rúas de París e intentando escapar de todos os perseguidores, a base de atravesar edificios, saltos imposíbeis… aínda que a nula degradación dos vehículos ( tendo en conta que chocaremos infinidade de veces), fai que esta fase non sexa o boa que esperamos, así como un manexo, no que nos deixa unha sensación moi baleira. Non parece en ningún momento que estemos controlando un coche de verdade, parce máis ben un xoguete.

Todo isto ben acompañado cun apartado gráfico de luxo (podédesme crer), con persoas que se moven de forma independente polas rúas, deformación dos escenarios polo impacto dos proxectís, sangue e moratóns na cara do protagonista cando recibe golpes e tanto escenarios como personaxes creados cun moi bo nivel de detalle. E como pase en moitos xogos desta xeración, o único pequeno lastre deste apartado son as secuencias cinemáticas que non está á altura do xogo. Aínda así todo loce de maneira excepcional.

Agora chega o momento de mencionar o que máis me frustrou de todo o xogo: a xogabilidade. Xa que o personaxe ( sobre todo cando leva unha arma na man), saca a relucir unha decepcionante lentitude á hora de xirar. Por suposto que te rematas acostumando, pero levarás en todo o xogo esa sensación de inseguridade que non resulta nada positivo no resultado final. O mesmo pasa no sistema de cubertura, que se queres cambiar de posición, veraste obrigado a levantarte e correr cara outra cubertura ( e tendo en conta que estamos no medio de disparos por todos os lados…), deberían ter un sistemas similar ao de Gears of War ou Wanted.

Fai uns anos, Sony presentaba o que describía como o futuro dos videoxogos, é dicir, a súa cámara Eye Toy. Unha cámara coa a que non precisabas ningún pad, podendo mover o xogo co teu corpo. Ao final resultou ser unha especie de xoguete, o cal, máis que detectarche o movemento , simulaba de forma incoherente os movementos máis bruscos. Aínda así, o seu éxito foi tal, que existen decenas de xogos diseñados especialmente para esta cámara.

Anos despois, Nintendo quixo subirse ao carro da moda de detectar movemente e aplicou esta tendencia ao mando da Wii (non fai falla que vos explique as súas vantaxes… e inconvenientes).

Agora Microsoft non se quere quedar atrás e no E3 presentou, o que describíu como o futuro dos videoxogos. Non vos recorda algo esta historia?.Trátase de Proyect Natal, outra cámara, a cal parece ser que a súa detección de movemento é bastante superior ao Eye Toy (tamén se non…).Dita cámara é capaz de recoñecer varias persoas en pantalla, asignandolle un esquelete diferenciado a cada un deles, ademáis Kudo Tsunoda, director do proxecto asegurou que non debería haber problema ningún para detectar incluso o movemento dos dedos. No vídeo parece que responde bastante ben, pero é o suficiente para fiarme destes aparellos?Nin en soños. Non nos deixemos enganar polo que nos amosan.

Aparte disto, parece ser que se empregou esta cámara no xogo Burnout Paradise, simulando que estamos a coller o propio volante, deixando moi boas sensacións ( hai que mencionar que se non empregas as dúas mans, o coche descontrolarase, así que olvidádevos de conducir cun soa man )

E agora que vou dicir, os de Microsoft non son tan incautos para realizar unha conferencia non que non pareza que esta cámara é unha marabilla. A primeira vista parece que todo responde á perfección, que non comete nin o máis mínimo retraso…pero é esta a realidade. Teño moitas dúbidas ao respecto.

Para rematar quero reivindicar o mando tradicional, o de toda a vida. Non me gusta andar saltericando pola miña habitación ( como acontece no vídeo), nin quero facer movementos absurdos para levar a cabo algún movemento específico. O que realmente quero é coller o pad entre as miñas mans, saber que cuns poucos botóns podo realizar desde movementos imposíbeis, ata accións cotiás como pasear. Desde salvar o planeta, ata provocar o caos no mundo. Desde pilotar un coche inalcanzábel, ata carreiras en bicicletas.

É normal aproveitar un nome tan importante como Mario Kart para publicitar un xogo, de condución pero que non nos intenten enganar dicíndonos que será similar e transmitirá a mesma sensación de diversión.

Abóndame este minuto e medio de vídeo para saber perfectamente que estamos ante unha estafa, un engano, unha trola…

Si, o coche que controlamos pode coller ítems no medio do asfalto que nos permite ou acelerar ou disparar algunha arma, e con isto xa estamos a falar dun Mario Kart realista?.Nin de broma.

Comecemos a falar dos obxectos que podemos coller, que armas son esas?, se queren facer algo innovador, os ítems son algo moi importante, e qué me dicides do circuito?, a pouco máis é unha recta, nin saltos impresionantes, nin trampas no medio da carreira, nin sorpresas entre participantes, nin sequera a posibilidade de botarse fóra (esperemos que só sexa este circuito).Os nosos contrincantes tampouco parece que fagan nada por botarnos fóra da carreira, nin vín ningún accidente, nin ningún coche vítima dalgunha bomba ou raio…

Con todo isto só me queda mencionar unha oración, e ben alto.

SACRILEXIO, nunca mencionarás o nome de Mario Kart en van!!!!

Despois de cinco filmes e estar a sexta en camiño ( aínda non me podo explicar porque á xente lle gusta tanto ver torturar e sufrir a outras persoas), vai chegar ás nosas consolas a xogo Saw. Vale, é unha nova que xa todos sabemos pero agora podemos ver por primeira vez o xogo en movemento e secuencia real.

Como se pode aprezar, a escuridade predomina e o ambiente agobiante e frío tamén están presentes. O protagonista vai investigando todas as habitacións nas cales atopa trampas de todo tipo, puzzles e flashbacks no que se amosa a tráxica e horríbel morte que sufriron outras persoas ou que poderías sufrir el, non estou moi seguro.O xogo en si, deixase ver moi ben, aínda que me pregunto unha cousa, non se fará demasiado lento e repetitivo?.

Teremos que esperar para descubrilo, pero a experiencia aprendeume unha cousa: Non hai película baseada nun xogo que seaxa decente, nin hai xogo baseado nunha película que sexa bo.

Por motivos circunstanciais, estes días non podo traballar todo o tempo que quería no blogue, e tendo en conta que saen ao día decenas de vídeos e novas informacións ,terei que poñer o que máis impacte polo de momento, e cando poida adicarme á actividade do blogue como sempre fixen recuperarei o meu ritmo.

Hoxe amósovos o primeiro tráiler de Castlevania: Lords of Shadows, este xogo no que TAMÉN  está involucrado o Kojima. Malos pensamentos a un lado, o vídeo pinta realmente ben, cun espectáculo visual que desde logo impón, e cuns inimigos do máis detallados e cabreados.O tráiler deixa claro cal vai ser o desenrolo do videoxogo, avanzar por escenarios eliminando a todo o que se poña a tiro de espada.Si, a moitos non lles gusta este plantexamento, pero qué queredes que vos diga, a mín encántame.

Esperaremos un tempo a que se repouse o título para tentar sacar algo máis de información deste novo Castlevania.

Era unha noticia que todos estabamos desexando ver, e aínda que aclararon que o xogo non chegará ata primavera de 2010 ( co tempo que levamos esperando este proxecto, xa pouco nos afecta), puidemos desfrutar dun gameplay, amosándonos o que dará de si, Alan Wake.

Atopámonos cunha atmosfera aterradora ( detalle que xa dabamos por suposto), cuns gráficos de luxo e constante movemento en todo o escenario, mantendo ao xogador nunha constante tensión. Podemos aprezar que os inimigos teñen medo á luz, e tendo punto feble, temos maneira de eliminalos, bengalas e activación de luz artificial para retrasar aos inimigos son empregados no vídeo, supoñendo que destas situacións atoparémonos a barullo. Pero se este método non vos é eficaz contades coa pistola ( parece que carga o disparo par que sexa máis poderoso).

Por agora o único que podemos é falar del, e ver reiteradamente este vídeo para percatarnos da calidade. Veremos o seu desenrolo en qué remata.

Xa sabedes a miña opinión sobre Left 4 Dead , e por moito que a xente se bote a mín, me queira insultar, e outras “rapazalladas” máis, a miña opinión é inamovíbel.

Agora cheganos a segunda entrega , sendo un calco totalmente idéntico do xogo orixinal, ata tal punto que podería ser un contido descargábel, en vez dun novo xogo. Volvemos ter os gráficos de PS2, as olas de zombies que nos atacan de forma caótica, catro tipos andando sen sentido de un lado para outro…

Que me segue sen chamar nin o máis mínimo a atención, polo que seguirei ignorando tanto aos que me queren convencer de que é un xogo bo, como a esta continuación. Xuzgade vós mesmos o vídeo.

Os vídeos non tardan en recorrer ás redes e xa podemos contar co vídeo de demostración que presentaron na conferencia sobre o Modern Warfare 2.

Honestamente e como xa dixen anteriormente, a calidade gráfica do videoxogo non é tan impresionante como a da cuarta parte,contando cunha néboa e un xeo que non chama en absoluto a atención.

Polo demáis contamos coa acción de todos os Call of Duty, con multitude de impresionantes situacións, neste caso tanto a escalada inicial como a fuxida en moto, son dignos de calquera filme.Sempre fun moi seguidor dos COD, e este non é para menos, vendo a calidade da cuarta parte, pero o que si parece claro, é que non vai supor o que supuxo o primeiro Modern Warfare cando saíu.

Dende que apareceu a primeira parte de Assassin, ninguén deixou de falar da súa continuación. Agora chega o momento de ver o tráiler completo, que coma todos, non amosa absolutamente nada do que será en verdade o videoxogo, xa que o único que podemos aprezar é a calidade visual do xogo ( cousa que xa se daba por suposta).

Pero pódese ver a monotonía dun xogo nun simple vídeo?,porque ben recordo cando amosaron o primeiro vídeo de Assassin´s Creed, todos quedaron embobados vendo tal espectáculo, pero cando en verdade probamos o xogo, só nos atopamos cun “bucle infinito”, é dicir a reiteración completa de todas as misións.

Cometerá o mesmo erro esta segunda parte?, polo menos a variedade de armas e a posibilidade de voar, nadar e disparar armas de fogo poderíano converter en todo unha xoia, pero a enorme similitude entre este vídeo e o desenrolo da primeira parte é total, polo que me ´leva ao segundo paso:desconfianza.

Qué vou dicir de Sam Fisher?, pois que esperaba a súa volta o antes posíbel, e aínda que non me convencía demasiado que deixase a infiltración completa para darlle máis protagonismo á acción, parece que as súas dotes de espionaxe serán empregadas de novo.

Parece que volve máis forte e violento que nunca, xa non ten amigos, non confía en ninguén e acompañado dun apartado gráfico de luxo.

Desde logo é outro dos xogos que espero con máis gana, e se non sabedes por qué, observade dos vídeos e disfrutade da calidade asegurada.